Ziba Karamali Instagram – چقدر دوست داشتم میشد همین الان و همین امشب راه بیفتم و برم تا برسم به همین نقطه و لحظه ای که این عکسو گرفتم. دقیقا همزمان با طلوع آفتاب اینجا بایستم و نگاه کنم و باز غرق بشم توی دور ترین نقطه ی نورانی. غرق بشم، محو بشم و دیگه هرگز برنگردم… دورترین نقطه ی نگاهم، منطقه ی روشنیه… اما به جز اون نقطه، تمام اطرافش تاریکه. تاریک و حتی شاید خوفناک. اون نقطه… دورترین نقطه ی نورانی… نقطه ی رهاییه. رهایی از خودت! رهایی از هر چیزی که گلوتو گرفته، فشار میده و نه میذاره بغضت بشکنه و نه حتی با این بغض لعنتی خفت می کنه! دنیات آرومه. هیچ مشکلی نیست. زندگیت بر وفق مراده! همه چیز و همه کس خوبن اما تو خوب نیستی… چون چیزی هست که فقط تو می فهمی و همه ی این خوب نبودن هات، ناشی از همین فهمیدن لعنتیه… همین تنهایی فهمیدن… تنهای تنها فهمیدن… . و تنهای تنها هم آغوش دریا شدن… بیا دریا! بیا منو در آغوش موج هات بگیر و با خودت ببر. ببرم به اون نقطه و دگ هرگز برنگرد… بوسه بزن بر گلوی فشرده و سرکوب شده ام… . . پ.ن: چقدر بده که الان نمیشه جایی ک دلت می خواد باشی…